| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Zapragnęłam znowu uciec. Z domu..od wszystkiego.
Marze... o samodzielności.
Ostatnio coraz bardziej. Bo wtedy będę mogła wszystko osrać za przeproszeniem. Tak osrać, olać. Będę mogła uciec i nie oglądać się na innych. Zdaję sobie sprawe z tego, że to nie jest łatwe-aczkolwiek.. Tak dalej nie wytrzymam.
Nad swym związkiem też się zaczęłam poważnie zastanawiać...
Bo te akcje są najlepsze : rozmowy do 5 rano, /jesteś menelem, bo gubisz czapki, ale za to ty większym bo zbierasz puszki/, /pizdowate metalówy/, /ciotówy/, akcja pt 's.s'..Jednym słowem głupota :P
* Męczy mnie brak akceptacji dla Pana A. ze strony mojej rodziny tzn kilku osób. Pytają się jak jest. Gdy odpowiadam : dobrze. Wykrzywiają tylko głupio miny i rzucają złośliwe komentarze. Typu 'no jasne', ' oh jaki teraz wspaniały jest', 'napewno się zmienił'. I tylko czekają, aż się rozstaniemy.
Irytujące.
Chłopak się na prawdę stara.
Wesołych. :*
Czasem nawet sny bywają 'oczyszczające'.
Do pewnych spraw po prostu musiałam dojrzeć. Aby zrozumieć.
Koncert "Grubson'a" razem- cud, miód i orzeszki. Tego mi brakowało.
I większy spokój się wkradł w nasz związek.Choć nad pewnymi rzeczami należy jeszcze popracować. Ale tu czasu potrzeba. Nie od razu Kraków zbudowano.
A bibka z dziewczynkami. Nasza czwórka+ alko= piski, wiecznie nie zamykające się buzie i chyba koszmar dla panów ;);P Choć wtedy nie wydawali mi się przestraszeni i skorzy do ucieczki, ale kto wie jakie myśli kłębiły im się w głowach.
A imprezka niby andrzejkowa-niby, bo w moim jeszcze studenckim życiu nie ma już znaczenia czy z jakieś okazji czy nie. Nie ma parcia, aby w noc andrzejkową szaleć, bo potem nastanie czas posuchy. Imprezy stały się chlebem powszednim, a nie jak kiedyś kisielem w gaciach. Hehe.. aczkolwiek tak samo cieszą i stanowią formę rozrywki, odreagowania :) Napomnieć należy, że jak za dobrych dawnych czasów prawie, że całym starym składem. Uroczo :P
Uciekam-gonie..
Zapieram się- miękne..
I tak bez zmiennie od jakiegoś czasu. Historia lubi się powtarzać.
Wydaję mi się, iż z wiekiem spokój się wkrada się w me życie. Aczkolwiek to jest spowodowane zmianami bardziej chyba wynikającymi z usposobienia mojego otoczenia :) Także zamierzam popracować nad swym związkiem, tak. Bo wymagać każdy potrafi. A trzeba działać. Bo my nie ustanie prowadzimy nieświadomie/świadomie jakąś walkę pt.:" czyje będzie na wierzchy". A nie na tym to polega.
Jest dobrze,ale może być zawsze lepiej.
I rozumiem, iż Moja rodzicielka i Aś mają racje. Nigdy się nie przestaje tęsknić, myśleć.Nie zapomina się. Bo jak można zapomnieć o bliskich. Za kilka, kilkanaście lat na pewno się spotkamy. I najgorsze jest bycie " w faktów niewoli, wiecznym memento mori".
I głośna rozmowa prowadzona w metrze. Dwóch kobiet, wnioskuje matki i córki. Niby rzekła, że ona złudzeń się już pozbyła.
Z mojej obserwacji :może i tak. Ale ma żal. I chciałaby było,aby było inaczej.
I uważam,że tak samo jest ze mną i P. Choć od tylu lat już nie utrzymujemy kontaktu, ale nie w całkowitym odcięciu. Powiązania znajomych, i portale 'ze zdjęciami'.
Tak, taka prawda. Pan A. ją ma,ja to wiem. Aczkolwiek to nie ja postanowiłam się odciąć, i usłyszałam " mi koleżanek nie brakuje". Próbowałam. Jeszcze na początku.. czasem zaproponowałam spotkanie. Dobrze.. wybrała inną drogę. Ale czy to powód, aby na każdym kroku udowadniać jakie ma się teraz cudowne życie. I odcinać się do granic możliwości? Bo choć spotykamy się okolicznościowo, sporadycznie to powinnyśmy usiąść i potrafić porozmawiać. Od tak, co u nas. Zaś jak jest? na odwrót. Dopóki nie wyjdę z inicjatywy nie usłyszę żadnego słowa skierowanego w swoją stronę. Zostanę pominięta podczas przywitania i itp. Żałosne.
..wydaje mi się, że po prostu pewni ludzie tak mają. I ja nie zamierzam się produkować, do szczęścia nie jest mi potrzebne. I po co mi obłuda i zakłamanie w życiu. A po przypadkowym spotkaniu na cmentarzu nie smak. Nazwała bym jej zachowanie, dość wyrafinowane.." Udawanie,że nie widzę, aczkolwiek luknę jak wygląda czy się przywita". Wybacz, w swoje głupie gierki mnie nie wciągniesz, olałam.
I ja postanowiłam być ponad to. I choć tyle minęło. Dopiero wiem,że zaczynam ten rozdział zamykać. Nawet nie jestem ciekawa już co u niej.
Dalej do przodu. Aby tonąć w pozytywach..
* Imprezka,jak i oblewanie obrony Aś-udane :) Tany,tany tany..