Archiwum kwiecień 2010


...
Autor: kumcia
27 kwietnia 2010, 17:13

Mama idzie do szpitala, czyli w ten weekend będe bawiła się w Mistrzynie Kuchni. Aż samo się ciśnie na palce, żeby napisać "aż strach się bać". Bo ja rzadko sama siebie tworze jakieś dania. Ale to nie tak ,że nie potrafię...Ba! potrfię..coś.. napewno potrafię :D ;)

Czasami nawiązane więzi, bywają w rzeczywistości tak kruche i słabe, że umierają śmiercią naturalną. Aczkolwiek  " dobre wspólne akcje" pozostaną w pamięci. To ten pozytyw.

I czasem robi mi się żal P. Bo wydaje mi się taka nieszczęśliwa. Choć teraz tylko jako znajome, a może i nawet nie to...
A potem opamiętuje się..gdy dochodzi do krótkiego spotkania. Nasze relacje są tak oziębłę, tak nienaturalne, jakby z nutą wrogości, tak jakbyśmy nigdy nie były "dobrymi kumpelami". Nawet ze spotkanymi ledwie znanymi ludżmi zdarza mi się zamienić wiecej słów niż  tylko "cześć". Ale jej postawa, przekaz niewerbalny sprawia, że nie mam ochoty nawet rzucić standardowym " co słychać".  Milczymy, ona zajmuje się czymś inny, nie patrzymy na siebie.  A jak już coś to z jej Mężczyzną porozmawiam chwileczkę....hehehe..

[a chciał czy nie i tak będę ją raz na ruski rok widywała]
I nawet jak jest nieszczęśliwa z różnych powodów... losowych i własnych wyborów. To jej już indywidualna sprawa. I tak wiem, że wdziewać maski potrafi robić z wielką wprawą.Nie życze jej źle. Bo ja nikomu nie życze źle.

A z Panem A.- malina :D

Bo nie i już... bo na to wszystko nie pozwalam!...
Autor: kumcia
12 kwietnia 2010, 23:12


Obudził się we mnie typ ' uciekiniera'.
Marzy mi się, "aby wsiąść do pociągu byle jakiego..."
Coś w sytulu reakcji obronnej. Bowiem jeżeli mogę tak to ująć w krwi mojej rodziny płynie masa pesymizmu. Ja wiem, jestem świadoma, że są ku temu powody.. ogromne. Lista jest długa.  I by się chciało powiedzieć " do cholery jak się tak ludzi doświadcza to chodziaż los powinnien zdrowie oszczędzić'.  Ale jest inaczej. Zresztą jak zawsze. A ja pragnę nieracjonalnie uciec. Bo nie mogę już słuchać, że ciężko przestawić się na myślenie pozytywne. Że to nie takie łatwe. Wiem...ale nie próbowanie  jest.................................
Nawet nie mogę znależć słowa na określenie czym jest. Bo jeżeli ja zaczne tak myśleć jak oni wyszyscy to wieku x lat ( dość młodym powiedzmy) zostanę obdarta ze wszystkich złudzeń, wszelkich nadzieji,że los się kiedykolwiek odmieni, i jakaś gwiazda się w końcu do nas uśmiechnie.

Ja nie dopoczuszczam do myśli, że..najgorszy scenariusz może znaleść urealnienie. Nie wyobrażam sobie życia bez nich, ani życia w strachu,że w każdej chwili mogę je stracić. Zbyt bardzo kocham. Nie będę konkretyzowała. Bo nie chcę, bo wierze, że to paskudztwo to tak naprawdę nic poważnego. I będziemy żyć długo i szczęśliwie i zasiadać co jakiś przy naszym jajowatym stole. Koniec i kropka!!!!